Κυριακή, Οκτωβρίου 22, 2006

ΕΝΑ ΔΥΣΑΡΕΣΤΟ ΘΕΜΑ






















" Το συγκεκριμένο post μου ήρθε μέσω mail από τον φανατικό φίλο του Blog, qfever, με σκοπό την δημοσίευση του. Οπώς σας έχουμε ανακοινώσει κατά καιρούς θα παρουσιάζουμε οτιδήποτε μας στέλνετε με mail και θέλετε να δημοσιευτεί αρκεί να μην περιέχει υβριστικούς χαρακτηρισμούς και χυδαιολογίες :) "

Το άρθρο ξεφεύγει από το ύφος του blog. Σκοπός του δεν είναι η διασπορά φόβου αλλά η ευαισθητοποίηση, η πληροφόρηση που θα επιτρέψει την αναγνώριση του υποψήφιου δράστη, την αποφυγή του κινδύνου και την υιοθέτηση κατάλληλης συμπεριφοράς σε περίπτωση εμπλοκής.

Μέχρι πριν λίγα χρόνια, διαπράττονταν ετησίως στην Ελλάδα 4.500 βιασμοί. Εξ αυτών, στην αστυνομία καταγγέλθηκαν μόνο 270 και έγιναν 183 συλλήψεις υπόπτων. Στα δικαστήρια έφτασαν μόνο 47 για να εκδικαστούν κατόπιν άσκησης ποινικής δίωξης. Το 95,8% των βιαστών δρουν χωρίς συνεργό, προτιμούν το ύπαιθρο και τους δημόσιους κοινόχρηστους χώρους. Οι περισσότεροι βιασμοί σημειώνονται από τις 6 το πρωί έως τις 6 το απόγευμα. Το 53,4% των βιαστών είναι άτομα νεαρής ηλικίας, ενώ το 32,8% είναι μεσήλικες. Το 46,5% των βιασμών γίνεται στην επαρχία. Το 50,9% των βιαστών προέρχεται από τη μεσαία κοινωνικό-οικονομική τάξη και, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των θυμάτων τους, το 31% αυτών είναι αρκετά μορφωμένοι (Πηγή: Άγγελος Τσιγκρής, Εγκληματολόγος).

Τι είναι βιασμός

Εντάσσεται στις σεξουαλικές διαστροφές, ως μορφή σεξουαλικής κακοποίησης και αναφέρεται σε σεξουαλική πράξη χωρίς τη συγκατάθεση της γυναίκας ή όταν η συγκατάθεση λαμβάνεται με άμεση /έμμεση απειλή χρήσης βίας, με επίδραση φαρμάκων /αλκοόλ. Σε καταστάσεις με κοινωνική ρευστότητα ( εξεγέρσεις, καταστροφές, πολεμικές συγκρούσεις) ο βιασμός έρχεται πάντα στο προσκήνιο. Ο βιασμός στον πόλεμο επιδιώκεται συστηματικά επειδή κάμπτει το ηθικό του αντιπάλου ,αυξάνει τους δεσμούς μεταξύ των δραστών, ανακουφίζει τον επιτιθέμενο από φόβο και δίνει αίσθημα ισχύος.

Ο βιαστής είναι άνδρας, η περίπτωση γυναίκα να είναι ο δράστης είναι εξαιρετικά σπάνια.

Το Δεκέμβριο οι γυναίκες κινδυνεύουν λιγότερο να πέσουν θύματα βιασμού.

Ο «τύπος» του βιαστή

Περιστασιακός: Φυσιολογικό άτομο που κάτω από «στραβές»περιστάσεις διαπράττει βιασμό. Έχει διαφανεί ότι τα διφορούμενα μηνύματα από την πλευρά της γυναίκας σε συνδυασμό με κακή ερμηνεία από τον άνδρα συντελούν σε αυτό το αποτέλεσμα.

Ψυχοπαθητικός. Η μεγαλύτερη ομάδα. Άτομο με παρορμητική συμπεριφορά, στρεβλή προσωπικότητα αποζητά άμεση ικανοποίηση χωρίς να σκέφτεται τις συνέπειες των πράξεών του. Συνήθως άνεργος, με ιστορικό εγκληματικής συμπεριφοράς /εξάρτησης από ουσίες.

Σεξουαλικά ανίκανος. Ντροπαλοί, ανασφαλείς νεαροί άνδρες χωρίς κοινωνικές επιδεξιότητες. Ορισμένοι είναι σεξουαλικά ανίκανοι, ομοφυλόφιλοι ή έχουν έντονους φόβους ότι είναι ομοφυλόφιλοι. Ο βιασμός είναι πολύ καλά προσχεδιασμένος και αφορά πολύ ελκυστικές/ απειλητικές γυναίκες.

Σαδιστής βιαστής. Άνδρες με βαθύ μίσος κατά των γυναικών που έχει τις ρίζες του στις πρώτες σχέσεις με το άλλο φύλο. Στόχος τους ο εξευτελισμός, η οδύνη της γυναίκας, ενίοτε και ο θάνατός της. Είναι προσχεδιασμένος.

Ψυχωτικός βιαστής. Ευτυχώς η μικρότερη ομάδα. Ο βιασμός είναι παράδοξος, πολύ βίαιος και εξόχως τρομοκρατικός για το θύμα.

Προστασία από απόπειρα βιασμού

Μην αφήνεις αγνώστους να σε πλησιάσουν σε απομονωμένα μέρη, ώρες ύφεσης. Ορισμένες γυναίκες μιλώντας με το δράστη τον μετέπεισαν, άλλες αντιστάθηκαν γδέρνοντας &κλωτσώντας. Πάντα η προτεραιότητα σας να είναι η διαφυγή. Παρακάτω παρατίθενται συμβουλές από ένα κέντρο προστασίας /αποτροπής σεξουαλικών επιθέσεων.

Η βασική στρατηγική είναι να χρησιμοποιήσεις το σώμα σου σαν όπλο έχοντας τα ευαίσθητα σημεία του σώματος του βιαστή ως στόχο! Επιθέσεις από μπροστά μπορούν να γίνουν είτε στα μάτια και γενικότερα στο πρόσωπο, είτε με κλοτσιές στα γόνατα και στην βουβωνική χώρα (γενετικά όργανα)! Από πίσω επιθέσεις μπορούν να αντιμετωπιστούν με το να φωνάξετε (στριγκλίσετε) για να σας ακούσουν! Οι περισσότερες επιθέσεις σταματάνε με ένα δυνατό χτύπημα αλλά να είστε έτοιμες να πολεμήσετε μέχρι να σιγουρευτείτε ότι του ξεφύγατε και στην συνέχεια να ζητήσετε βοήθεια! Μετά από μια επίθεση :

Α) Πηγαίνετε σε ένα ασφαλές μέρος.

Β) Καλέστε την αστυνομία

Γ) Μην καθαρίσετε τυχόν αίματα που μπορεί να έχετε, πλυθείτε ή αλλάξετε ρούχα χάνοντας έτσι αποτυπώματα ή στοιχεία που προδίδουν τον δράστη και βοηθούν στην σύλληψή του.

Δ) Δεχτείτε ιατρική βοήθεια.


Τετάρτη, Οκτωβρίου 18, 2006

Philip Kindred Dick


16 Δεκεμβρίου 1928 – 2 Μαρτίου 1982

Θεωρείται πρύτανης της επιστημονικής φαντασίας. Έχουν τυπωθεί μέχρι σήμερα 44 μυθιστορήματα του, ενώ πολλές ιστορίες του μικρού μήκους έχουν παρουσιαστεί κατά καιρούς σε διάφορα περιοδικά. 7 από τις ιστορίες του έχουν γίνει ταινίες. Ο Dick αποτελεί έναν από τους πολλούς που το έργο τους αναγνωρίστηκε μετά θάνατο!

Μέσα από το έργο του και με όπλο την πένα του παρουσίασε την άναρχη, για την εποχή του, κοινωνία της Καλιφόρνια! Σχολίασε και στηλίτευσε με τον δικό του μοναδικό και μυθιστορηματικό τρόπο κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα της εποχής του ενώ αργότερα επεκτάθηκε και στα προβλήματα των ναρκωτικών και της θρησκείας στα οποία είχε προσωπικές εμπειρίες!

Νουβέλες όπως το A Scanner Darkly (πρόσφατα βγήκε και στις κινηματογραφικές αίθουσες), VALIS, Alternate universes και simulacra αποτελούν απλά επινοήματα της επιστημονικής του φαντασίας που περιστοιχίζονται από απλούς ανθρώπους γιατί όπως έγραψε κάποτε η Ursula K. Le Guin «Δεν υπάρχουν ήρωες στα βιβλία του Dick, είναι όμως ήρωες», παραπέμποντας στα όσα είχε πει κάποτε ο Charles Dickens «Αυτό που μετράει είναι η ειλικρίνεια, η ακεραιότητα, η καλοσύνη και υπομονή των απλών ανθρώπων».

Η νουβέλα του The Man in the High Castle που μας μιλάει για το πώς θα ήταν ο κόσμος σήμερα αν είχαν επικρατήσει οι Γερμανοί με τους Ιάπωνες στον δεύτερο παγκόσμιο, απέσπασε το βραβείο Hugo Award for Best Novel το 1963.

Ενώ με το Flow My Tears, The Policeman Said, ένα μυθιστόρημα που μιλά για μια διασημότητα που ένα πρωί ξυπνάει σε ένα παράλληλο σύμπαν στο οποίο όμως είναι εντελώς άσημος, κέρδισε το βραβείο John W. Campbell Memorial Award ως το καλύτερο μυθιστόρημα του 1975.

Στα διηγήματα ο Dick έγραψε για ανθρώπους που αγάπησε, τοποθετώντας τους σε φανταστικούς κόσμους που αναρωτιέται την πραγματικότητα των ιδεών και των θεσμών. Όπως είπε κάποτε και ο ίδιος "Στα διηγήματα μου ρωτώ ακόμη και το σύμπαν: Αναρωτιέμαι αν είναι αληθινό, αναρωτιέμαι αν εμείς είμαστε αληθινοί ".

Οι ιστορίες του συχνά βυθίζονται σε ένα σουρεαλιστικό κόσμο με χαρακτήρες που ανακαλύπτουν ότι κάθε τους μέρα δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση που πηγάζει από εξωτερικές οντότητες ή από τα γυρίσματα της τύχης που καθορίζει η συναισθήματική αστάθεια του αφηγητή! Όλα του τα έργα ξεκινούν με την αρχή ότι δεν υπάρχει μια αντικειμενική αλήθεια. Ο Charles Platt έγραψε «Όλα είναι θέμα αντίληψης. Το έδαφος έχει την τάση να αλλάζει θέση κάτω από τα πόδια σου. Ο πρωταγωνιστής μπορεί να ανακαλύψει τον εαυτό του να ζει στο όνειρο κάποιου άλλου, ή μπορεί να εισέλθει σε μια πραγματικότητα που υπό την επήρεια ναρκωτικών θα μοιάζει πιο αληθινή από ότι η πραγματική ζωή, ή να βρεθεί μέσα σε ένα εντελώς διαφορετικό σύμπαν.»

Ο Dick από την ηλικία των 13 έβλεπε περίεργα οράματα, όπως η ιστορία σε ένα περιοδικό με τίτλο «Η αυτοκρατορία πότε δεν θα πάψει», η οποία του αποκαλύπτει τα μυστικά του σύμπαντος. Η τελευταία επαναλαμβανόταν για ένα διάστημα με το κίνδυνο να τον τρελάνει. Ο τίτλος της ιστορίας πάντως θα αναφερθεί σε κάποια από τα διηγήματά του…

Υπήρξε φανατικός αναγνώστης βιβλίων θρησκευτικών, φιλοσοφίας, μεταφυσικών και γνωστικισμού επηρεάζοντας τον πολύ τόσο στο συγγραφικό του έργο όσο και στα οράματά του. Το διαταραγμένο πνευματικό του σύμπαν όμως τον οδήγησε στην χρήση ναρκωτικών, κάτι το οποίο φαίνεται στον τρόπο με τον οποίο αρχίζει να γράγει στα βιβλία του από το 1974! Πολλά από τα οράματα που είδε προήλθαν από την χρήση αυτών των ουσιών και χρησιμοποιήθηκαν σε συνδυασμό με τις γνώσεις του ως υλικό των τελευταίων του βιβλίων! Καθώς ο καιρός περνούσε άρχισε να βυθίζεται όλο και περισσότερο στην παράνοια, πιστεύοντας ότι παρακολουθείται από την ΚGB ή το FBI, στήνοντας του παγίδες. Κάποτε ισχυρίστηκε ότι οι υπηρεσίες αυτές διέρρηξαν το σπίτι του και του έκλεψαν πολλά έγραφά του, για να δηλώσει αργότερα ότι την διάρρηξη την έκανε ο ίδιος αλλά δεν το θυμόταν! Αυτό τον επηρέασε στο να δημιουργήσει τον ήρωα του A Scanner Darkly

Ο ίδιος ισχυριζόταν ότι μπορεί να έπασχε από σχιζοφρένια κάτι που μπορεί να επηρέασε το συγγραφικό του έργο.

Πολλοί από τους χαρακτήρες του έχουν ονόματα ανθρώπων που εκτιμούσε ενώ σε κάποιους δεν δίστασε να δώσει και το ίδιο του το όνομα.

Το Valis αποτέλεσε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία του αφού έχει ένα όραμα για το σύμπαν και αποτελεί κάτι σαν αυτοβιογραφία του με μυθιστορηματικά στοιχεία. Είναι μέρος μιας τριλογίας που δεν κατάφερε να τελειώσει.

Παντρεύτηκε και χώρισε 5 φορές. Ενώ έχει 2 κόρες και 1 γιο.

Βιβλία του που ξεχώρισαν:

Time Out of Joint (1959) : Παραβολή που έχει σχέση με το βιομηχανικό κατεστημένο των ΗΠΑ. Μιλάει για την πραγματικότητα, την τρέλα, τον χρόνο, τον θάνατο και την σωτηρία!

The Man in the High Castle (1962) (βλέπε παραπάνω)

The Three Stigmata of Palmer Eldritch (1965) Ερωτικό και πολιτικό μαζί, αυτό το έργο του, χαρακτηρίστηκε σαν το «κλασσικό ψυχεδελικό μυθιστόρημα» γιατί βασικό ρόλο παίζουν οι απαγορευμένες ουσίες που χρησιμοποιούν οι ήρωές του για την επιδίωξη ευτυχίας.

Do Androids Dream of Electric Sheep? (1968) Τι συμβαίνει όταν ο άνθρωπος φτιάχνει ανδροειδή; Έχουν δικαίωμα μιας αληθινής ζωής; Μήπως η όλη εικόνα της θρησκείας μας είναι μια ουτοπία; Περιβάλλον που αφανίζεται και αφανίζει…Όλα εδώ ειπόνωνται…

Ubik (1969) Ποιος είναι ζωντανός και ποιος νεκρός; Η παράνοια και η φαντασία του συγγραφέα σε όλο της το μεγαλείο.

Flow My Tears, The Policeman Said (1974) (βλέπε παραπάνω)

A Scanner Darkly (1977) Στην Αμερική του 2013, όπου το 20% του πληθυσμού είναι εθισμένο στην ουσία "Θ" (ίσον θάνατος), ο πόλεμος των ναρκωτικών ταυτίζεται μ' αυτόν της τρομοκρατίας. Στο πλαίσιο αυτό, ο αστυνομικός Μπομπ 'Αρκτορ διατάσσεται αρχικά να κατασκοπεύσει τους τέσσερις καλύτερους φίλους και συγκατοίκους του και στη συνέχεια τον ίδιο του τον εαυτό.

VALIS (1980) (βλέπε παραπάνω)

Ποια έγιναν ταινίες μέχρι σήμερα:

Το Blade Runner (1982) από το βιβλίο του Do Androids Dream of Electric Sheep?

Το Total Recall (1990) από την νουβέλα του We Can Remember It for You Wholesale.

Το Screamers (1995) από τη νουβέλα Second Variety.

Το Minority Report, Impostor (2002) και Paycheck (2003) από τα ομότιτλα μυθιστορήματα του.

A scanner darkly που παίζεται φέτος!

Ο Philip K. Dick υπήρξε μια διαταραγμένη προσωπικότητα που έβλεπε πάντα μπροστά για την εποχή του σαν ένας σύγχρονος προφήτης, χωρίς όμως να λησμονεί το παρόν. Κάθε του έργο έχει να πει κάτι ξεχωριστό και ιδιαίτερο. Θέματα που πραγματεύεται πέρα του τι είναι αλήθεια και τι ψέμα, είναι η θρησκεία και πως εκμεταλλεύεται την ανάγκη των ανθρώπων να πιστέψουν στο θαύμα. Η καταπίεση που ασκούν οι κυβερνήσεις, η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τα παιχνίδια συνομωσίας που παίζονται εις βάρος μας. Πως η αλόγιστη τεχνολογική εξέλιξη και χρήση της μπορεί να αλλάξει αρνητικά την ζωή μας. Πως το πάθος για λεφτά, δόξα και υλικά αγαθά μπορεί να σε καταστρέψει.

Είναι πολλά αυτά που θα μπορούσα να αναφέρω ακόμη, θα σταματήσω όμως εδώ για ευνόητους λόγους! Θα κλίσω λέγοντας πως πολλοί αμφισβήτησαν τα μυαλά του αλλά κανένας την φαντασία, την διορατικότητα και το ταλέντο του.

Τετάρτη, Οκτωβρίου 11, 2006

Παλιοβλαμμένη



Γειά σας. θέλω να καταγγείλω μια παλιοβλαμμένη καθηγήτρια που με έκοψε στο τελευταίο μάθημα για πτυχίο. Κια να πεις ότι ηταν και τιποτα σοβαρο? Ενα μαθημα προαιρετικό χωρίς κανένα ενδιαφέρον, ηλίθια δύσκολο που ΟΛΟΙ μα ΟΛΟΙ το περνάνε μόνο με σκονάκια. Μεταβολισμός φυτών. Ήμαρτον. Με εκοψε με 4. Η παλιοβλαμμενη. Την παρακάλεσα 3 φορές αλλά τίποτα. Με πήγε ένα χρόνο πίσω γιατί δεν μπορώ να πάρω φέτος μεταπτυχιακό, οπότε μάλλον θα πάω στρατό πρώτα.

ΠΑΛΙΟΒΛΑΜΜΕΝΗ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Θα ήθελα όλοι να βάλετε την φαντασία σας και να μου προτείνετε διάφορες κουφές τιμωρίες από την θεά Δίκη.Οχι ότι θα τις πραγματοποιήσω. Δεν της ειπα τίποτα.
Για παράδειγμα :

-Να βγάζει κάθε μέρα σπυριά στον ποπό της.
-Η τηλεόρασή της να πιάνει μόνο το eurosport.
-Το αυτοκίνητό της όποτε κολλάει σε κίνηση να σβήνει και να βγαίνουν οι πόρτες.
-Ο άντρας της να κερδίσει συνδρομή στο Penthouse για 5 χρόνια.
-Να μην της ισιώνουν τα μαλλιά.
-Να πέρδεται ανεξέλεγκτα

Συγνώμη αν σας κούρασα

Κυριακή, Οκτωβρίου 08, 2006

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΖΑΡΙ!












Λίγο πριν λήξει η περίοδος των μεταγραφών το Όπως να’ναι ανακοινώνει 2 μεγάλα ονόματα του δημοσιογραφικού χώρου που αναμένεται να ταράξουν τα νερά και τις ισορροπίες στον χώρο του διαδικτύου! Φυσικά μιλάμε για τον Κωσταντίνο και την Μαργαρίτα ! Η δημοσιογραφική τους εμπειρία και το έργο όλα αυτά τα χρόνια στο χώρο καθιστούν τα δικά μου λόγια περιττά! Παιδιά καλώς ήρθατε και επίσημα πλέον…

P.S.

Ας είναι καλά τα λεφτά του Coach που είναι πάντα ζεστά και εύχερα! Φυσικά οι μεταγραφές δεν σταματούν ποτέ όταν έχει κανείς το budget του! Κάντε υπομονή, θα σκάσει και άλλη βόμβα σύντομα… :)

P.S. 2

Καμία αύξηση και για μας του παλιούς ρε Coach θα υπάρξει ή μήπως έχεις πράγματι Alzheimer;

Πέμπτη, Οκτωβρίου 05, 2006

Μην απογοητεύεστε


Ο Μπάμπης και Ο Γιώργος



Η ώρα είχε περάσει. Οι φιλοι του είχαν φυγει γιατι όλοι δούλευαν την επομένη. Κι όμως είχε κέφια και μια ανέμελη έξαρση κοινωνικότητας. Δεν είχε πιεί πολύ, μόνο τόσο ώστε να νιώθει ότι βρίσκεται σε ένα παγκάκι κάτω από συννεφιασμένο ουρανό και κάποιος ξαφνικά τον χτυπάει στον ώμο και του λέει «μα καλα δεν βλέπεις ότι θα βγάλει ήλιο; ». Πάντως σίγουρα ήταν σε καλύτερη κατάσταση από τον μπαρμαν και για μιά στιγμή θεώρησε τον εαυτό του τέρας νηφαλιότητας. Σκεφτόταν τα όσα συζητούσε με τους φίλους του πρίν λίγο. Ιστορίες από τον στρατό, γρήγορα αμάξια και γυναίκες.
Τις γυναίκες δεν τις καταλάβαινε. Όχι όπως δεν τις καταλάβαιναν οι μπάρμαν και οι κωμικοί ηθοποιοί, αλλά έτσι όπως οι φτωχοί δεν καταλαβαίνουν τα οικονομικά. Μπορεί να στέκεσαι κάθε μέρα, για όλη σου τη ζωή έξω από το κτήριο της κεντρικής τράπεζας και να μην πάρεις ποτέ είδηση τι γίνεται εκεί μέσα. Γι’αυτό και πάντα θα διάλεγε να ληστέψει ένα ψιλικατζίδικο.
Το μαγαζί είχε ακόμα κόσμο και όταν αποφάσισε να βγεί για λίγο από το δικό του κόσμο γύρισε και κοίταξε τριγύρω. Στα δεξιά του ένα ζευγάρι, από πίσω του δύο αγόρια με μια κοπέλα - γρήγορα θα δυσκόλευαν τα πράματα εκεί - , πίσω αριστερά του δύο. Για μιά στιγμή νόμιζε ότι του έπεσε το σαγόνι. Δύο υπεβολικά πρόστυχες προκλητικές και όμορφες γυναικάρες. Προσπάθησε να μην καρφώσει τα μάτια του επάνω τους. Το μαγαζί είχε και άλλο κόσμο, αλλά γύρισε το κεφάλι του πάλι μπροστά στην μπάρα με το βλέμμα του να βρίσκεται εκατό χιλιόμετρα μακριά. Στην συνέχεια προσπάθησε να τις θυμηθεί. Η μια ήταν ξανθιά με ένα τόσο λεπτό και κοντό μίνι που σίγουρα θα έκανε για οδοντικό νήμα και η φίλη της είχε ένα τόσο βαθύ ντεκολτέ. Τα στήθη της ήταν έτοιμα να εκραγούν άν κάποιος δεν έβγαζε γρήγορα την μπλούζα της. Ένιωσε τον λάρυγγά του να καίγεται και να φωνάζει «πότισε με, ποτισέ με!» και δεν του είπε όχι.
-άλλο ένα παρακαλώ.
-Οκ, έρχεται
Μέχρι να έρθει το δεύτερο ποτό του δεν σκεφτόταν τίποτα. Αλλά μόλις ήπιε την πρώτη γουλιά του ήρθε η πρώτη σκέψη
-Τι θές?
-Εε, είμαι η σκέψη που είχατε παραγγείλει, μικρή αλλα καφτερή.
-Εντάξει πες το αλλά σιγά σιγά, να μην μου έρθει βαρύ.
-Οριστε. ...Τι στην ευχή χρειάζεσαι για να ρίξεις μια κοπέλα σάν και αυτές ;
-Ξέρω γώ; Χρήμα, στύλ, θάρρος, γοητεία, τη στόφα του πωταθλητή. Αυτό που κάνει όλους τους άλλους μέσα στο μαγαζί να θέλουν σε κοπανίσουν με ότι βρούν μπροστά τους τη στιγμή που θα φέυγεις με το καινούριο σου απόκτημα.
-Α. Κοίτα εγώ είμαι απλά μία σκέψη, οκ; Μην εκνευρίζεσαι! Αλλα μόλις ήρθε και άλλη μία φίλη μου και έχει κάτι να σε ρωτήσει. Έλα, έλα καλη μου πές στον κύριο αυτό που κρατάς.
-Εσύ ρε μεγάλε, από όλα αυτά τι έχεις;
Ένιωσε γέρος και μουχλιασμένος. Τη στιγμή που οι άλλοι θα πηδάν με αλεξίπτωτο, θα κάνουν σκί σε απότομες πλαγιές και θα κυνηγούν ελάφια αυτός θα κάθεται στην κουνιστή πολυθρόνα του και θα πλέκει.
Συνέχιζε να χαζεύει τριγύρω του προσπαθώντας προσεκτικά να περάσει το βλέμμα του από αυτές τις δύο χωρίς να καταλάβει κανείς τίποτα, ώσπου κάτι άλλο του κίνησε το ενδιαφέρον. Ένας άντρας μπήκε στο μαγαζί. Με το που πέρασε την πόρτα κοντοστάθηκε στο κέντρο και κοίταξε έντονα τριγύρω του. Και το μοιραίο συνέβηκε. Εντόπισε τις δύο εξωτικές γυναίκες. Αλλά δεν κοίταξε αλλού και χωρίς να ντρέπεται συνέχιζε να τους δείχνει ποιός είναι το αρσενικό. Παρατήρησε για λίγο αυτό το τέρας αυτοπεποίθησης που μόλις μπήκε στο μπαρ. Λουστραρισμένα μοκασίνια, υφασμάτινο παντελόνι, μάυρο σακάκι ανοικτό μεχρι το στήθος, λευκό πουκάμισο και ένα τατουάζ στο αριστερό του στήθος. Τέντωσε το χέρι του ώστε να φανεί το λαμπερό του ρολόι, το έβαλε στην τσέπη του σακακιού του και έβγαλε ένα πούρο. Το άναψε αργά αργά με το ένα του μάτι να τις κοιτάει. Το πρόσωπό του είχε σκληρές γωνίες και ήταν ανέκφραστο. Προχώρησε και ήρθε ακριβώς δίπλά από εκεί που καθόταν και οι σκέψεις έκαναν πάρτυ στο μυαλό του. Παρήγγειλε το ποτό του με μία λέξη στον μπάρμαν. Μόλις το πήρε πήγε κατευθείαν και έκατσε μαζί με τις γυναικάρες.
Καθώς παρατηρούσε αυτή την ταρζανική είσοδο του υπεραρσενικού στο μπάρ είχε ξεχάσει το χέρι του τεντωμένο, με το ποτό να κυματίζει ένα εκατοστό πρίν από τα χείλια του. Ναι, ήταν σίγουρος για κάτι. Ζήλευε. Ζήλευε πάρα πολύ. Ήθελε να τον κοπανήσει με ότι βρέι μπροστά του ώστε να τον αναισθητοποιήσει πρίν προλάβει να ρίξει τις γυναικάρες. Τόση αυτοπεποίθηση! Τόσο χρήμα! Ήταν πλέον θέμα δευτερολέπτων να τις καταφέρει. Τους μίλαγε έντονα και ένανε γρήγορες κινήσεις αυτοθαυμασμού με τα χέρια του. Έδειχνε τόσο σίγουρος και τόσο βλάκας. Τους επιδείκνυε συνεχώς με έναν δήθεν καταλάθως τρόπο το τατουάζ του, το ρολόι του, το δήθεν φονικό βλέμα του. Μα πώς τον αφήνουν να κυκλοφορεί ελεύθερος; Είναι σάν να πηγαίνουν οι υπόλοιποι στον πόλεμο με σφεντόνες και αυτός να πολεμάει μέσα σε ένα τάνκ. Οι γυναίκες τον κοίταζαν συνεχώς. Λάγνα, σαγηνευτικά και απροκάλυπτα. Το μίνι ανέβηκε ακόμα πιό πάνω και το ντεκολτέ κατέβηκε ακόμα πιό κάτω.Το θέαμα ήταν συγκλονιστικό. Όλοι οι υπόλοιποι θαμώνες του μπαρ το έπαιζαν αδιάφοροι, ρίχνοντας κλεφτές ματιές κάθε τρία δευτερόλεπτα. Τουλάχιστον ένιωσε αλληλεγγύη όταν κατάλαβε ότι όλοι ήθελαν να έρθει εκείνη την στιγμή ο σούπερμαν και να τουλουμιάσει στο ξύλο τον άντρακλα. Σίγουρα όταν ήταν μικρός αντί για κακάο στο γάλα του θα έβαζε τεστοστερόνη. Καθώς σκεφτόταν όλα αυτά το δάχτυλό του ασυναίσθητα καθάριζε την μύτη του σαν να είχε ανακαλύψει χρυσορυχείο. Το κατάλαβε και το απομάκρυνε νιώθοντας ένα ντροπιασμένο μηδενικό. Γιατί αυτός και όχι εγώ;
Ήταν θέμα χρόνου. Όπως είναι θέμα χρόνου να τελειώσει το πετρέλαιο, να λιώσουν οι πάγοι των πόλων και στο τέλος να σβήσει και ο ήλιος. Το απόλυτο αρσενικό ήρθε άλλη μια φορά στο μπάρ, πλήρωσε με το μεγαλύτερο χαρτονόμισμα του κόσμου τα ποτά και έφυγε αστραπιαία με τις υπεργυναίκες αγκαζε. Ναι. Και τις δύο. Και εκείνη τη στιγμή συνειδητά έβαλε το δάχτυλό του πάλι πίσω στη μύτη του. Ώρα να πλέξει καθισμένος στην κουνιστή του πολυθρόνα και να παίξει με την σφεντόνα του. Γύρισε πρός τον μπάρμαν και όταν τα βλέμματά τους διασταυρώθηκαν του μίλησε
-Να σε πληρώσω φίλε μου?
-Ναι, ναι, αμέσως δικέ μου. Πέντε ευρώ και το δεύτερο ποτο κερασμένο από μένα επειδή σε πάω.
-Να σε ρωτήσω κάτι?
-Και βέβαια φίλε μου, και το ρωτάς;
-Μα καλά, πώς τις έριξε τόσο εύκολα; Έχει μέλι στα γεννητικά του όργανα ή βάζει την κολώνια που ψάχνω τόσο καιρο;
Το χαμόγελο του μπαρμαν μεγάλωσε ακόμα περισσότερο, κούνησε το κεφάλι του ελάχιστα πάνω κάτω, έσκυψε προσεκτικά προς το μέρος του και του είπε :
-Κρατάς μυστικό;
-Καλύτερα και από το θησαυροφυλάκιο της κεντρικής τράπεζας. Είμαι όλος αυτιά.
-Ο Μπάμπης και ο Γιώργος είναι οι καλύτεροι στην πιάτσα.
-Ε;

Δευτέρα, Οκτωβρίου 02, 2006

Αφιέρωμα στον Michael Mann















Με αφορμή την ταινία «Οι σκληροί του Μαϊάμι», θεώρησα χρέος μου να κάνω ένα μικρό αφιέρωμα σε έναν από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες που ανέδειξε ποτέ η Αμερική και όχι μόνο, γιατί καλό είναι όσοι δεν γνωρίζουν να μαθαίνουν...

Michael Mann


Γεννήθηκε το 1943 στο Σικάγο. Απόφοιτος της Σχολής Κινηματογράφου του Λονδίνου. Ξεκίνησε τη καριέρα του στα τέλη της δεκαετίας του ’70 γράφοντας για τηλεοπτικές σειρές. Την δεκαετία του 80 (1984-1989) σημείωσε τεράστια επιτυχία με την σειρά Miami Vice ή Οι σκληροί του Μαϊάμι όπως και μεταφράστηκε! Σήμερα θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες έχοντας στο βιογραφικό του ταινίες που άφησαν εποχή όπως ο τελευταίος των Μοικανών, η Ένταση και το The Insider. Έχει πάρει 4 Όσκαρ για σενάριο σκηνοθεσία και παραγωγή το 1999 για το The Ιnsider, ενώ έχει βραβευτεί πολλές φορές για τα σενάρια του σε τηλεοπτικές σειρές!

Φιλμογραφία

2006 Miami Vice
2004 Collateral
2001 Ali
1999 The Insider
1995 Heat
1992 The Last of the Mohicans
1986 Munhunter
1983 The Keep
1981 Thief

Miami Vice (η ταινία)

Οταν μια αποστολή καταλήγει σε τραγικό φιάσκο και απώλεια ζωών, δύο μυστικοί αστυνομικοί του Μαϊάμι, αναλαμβάνουν να ανακαλύψουν τον διπλό πράκτορα του FBI που πρόδωσε την αποστολή. Εκείνοι πλασάρονται στην πιάτσα ως οδηγοί γρήγορων σκαφών και διακινητές λαθραίων, πλησιάζοντας έτσι μεγαλέμπορο ναρκωτικών και μια θανάσιμα μοιραία συνεργό. Η κατάσταση όμως ξεφεύγει από τον έλεγχο τους και τα όρια ταυτότητας και μεταμφίεσης χάνονται…μεταξύ αστυνομικού και παίκτη. «Η πραγματική ταυτότητα και η ψεύτικη γίνανε πλέον μια…»

Ο Μ.Μ. δεν μεταφέρει απλώς τη σειρά, που κάποτε ο ίδιος δημιούργησε, από τη μικρή οθόνη στη μεγάλη. Κυριολεκτικά τη διασκευάζει για το σύγχρονο, εκπαιδευμένο κινηματογραφικό κοινό. Σκοτεινό, ζοφερό, ωμό και αισθησιακό το φιλμ είναι φύση στιλιστικό και ουσιαστικό, μια ιδιαίτερη ταινία δράσης με καλοκουρδισμένες ερμηνείες από έναν καταξιωμένο, δεξιοτέχνη σκηνοθέτη που μπορεί ακόμα να φέρει την ανατροπή και να παίξει με τις αντοχές μας...χωρίς να μας κάνει ποτέ να βαριόμαστε!


Το δια ταύτα

Στην πλειοψηφία τους οι ταινίες του Μ.Μ. χαρακτηρίζονται από δυνατές ερμηνείες, πολύ αγωνία, δράση, ανάπτυξη χαρακτήρων, εντυπωσιακή φωτογραφία και πολύ καλό soundtrack! Σε αυτές θα παρατηρήσει κανείς την αιώνια διαμάχη του καλού με του κακού, δείχνοντας όμως ότι κανένα από τα δύο δεν υπάρχει στον κόσμο σε απόλυτη μορφή και εξηγώ για όσους δεν κατάλαβαν! Οι περισσότεροι από εσάς θα έχουν ακούσει για το Γιν και το Γιαν! Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την θεωρία το καλό περιέχει μέσα του λίγο κακό, όπως και το κακό περιέχει μέσα του λίγο καλό! Κάπως έτσι λοιπόν είναι και οι ήρωες των περισσότερων ταινιών του. Στο Heat που είναι και το πιο δυνατό του παράδειγμα έχουμε την κόντρα ενός όχι και τόσο καλού αστυνομικού (Πατσίνο) με ένα όχι και τόσο κακό κλέφτη (Ντε Νίρο)! Μάλιστα καταφέρνει και περνάει σταδιακά στον θεατή μια συμπάθεια στο πρόσωπο του εγκληματία που κορυφώνεται στο τέλος της ταινίας! Κάτι παρόμοιο θα συναντήσει κανείς και σε πολλές άλλες ταινίες του, όπως φυσικά και στο Miami Vice! Οι ήρωες του Μ.Μ δεν είναι υπεράνθρωποι όπως πολλοί πιστεύουν, ούτε και αθάνατοι αφού πολλοί από αυτούς πεθαίνουν! Αντιθέτως έχουν και αυτοί αδυναμίες όπως όλοι οι συνηθισμένοι άνθρωποι όπως είναι ο έρωτας και τα λεφτά, για τα οποία και είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν ακόμη και την ζωή τους! Ένα άλλο χαρακτηριστικό τους είναι η συνείδηση και η ηθική η οποία τους διακατέχει! Ο Μ.Μ. δεν έχει προβλημα να περάσει ώρες μπροστά από την κάμερα μέχρι να γυριστεί η σκηνή όπως πραγματικά θέλει, αγγίζοντας την τελειότητα! Για τον λόγο αυτό και οι ταινίες του είναι σχετικά λίγες. Δυνατό του σημείο είναι οι πάντα φιλοσοφημένες ατάκες και διάλογοι των ηρώων του ανάλογα κάθε φορά με τον χαρακτήρα και τις εμπειρίες τους!

Στις ταινίες του δεν θα βρείτε ήρωες διανοητικά καθυστερημένους, λύση σε κάποιο "άλυτο" πρόβλημα, πιο είναι το νόημα της ζωής ή ποια είναι τα μεγάλα προβλήματα της! Κάτι τέτοιο θα ήτανε πολύ κοινό και λαϊκίστικο κατά την ταπεινή μου πάντα γνώμη. Θεωρώ για παράδειγμα πολύ καλή ταινία τον άνθρωπο της βροχής με τον εξαιρετικό Ντάστιν Χόφμαν αλλά με χάλασε προσωπικά που την εποχή εκείνη το θέμα του καθυστερημένου ή του διαφορετικού ήταν κάτι που είχε ιδιαίτερη πέραση και πούλησε πολύ. Συγκεκριμένα μπορώ να θυμηθώ τουλάχιστον 5 ταινίες της εποχής εκείνης με τρανταχτότερο παράδειγμα το Φόρεστ Γκάμ (δίκαια ο εξαιρετικός Τομ Χανκς κέρδισε το Όσκαρ) όπου εκμεταλλευόμενοι την συγκίνηση του κόσμου για τα άτομα αυτά, ορισμένοι κέρδισαν λεφτά και δόξα! Μεταξύ σοβαρού και αστείου αναρωτήθηκα τότε, «σήμερα παίρνει βραβείο όποιος παίζει τον καθυστερημένο ή τον ξεχωριστό από τους άλλους;»

Θα βρείτε σίγουρα μια πολύ καλά σκηνοθετημένη ταινία που το σενάριο, διαβάζοντας το απλά, μπορεί να μην σας εντυπωσιάζει, όμως να είστε σίγουροι ότι δεν θα είναι τόσο αδιάφορο όταν το δείτε! Η σκηνοθετική του δεξιοτεχνία μαζί με τα παραπάνω στοιχεία που ανέφερα και που οι περισσότεροι (κριτικοί και κοινό) αποδέχονται, σας εγγυώνται ώρες άκρως συναρπαστικές, χωρίς κλάματα, στεναχώριες και έντονους προβληματισμούς! Ξεκινήστε λοιπόν να βλέπετε Μ.Μ. όσοι δεν έτυχε να δείτε.

…Γιατί κατά βάθος οι ταινίες δημιουργήθηκαν για ψυχαγωγία, και με βάση αυτό πρέπει να αρχίζουν και να τελειώνουν! Προβλήματα και δυστυχίες βλέπουμε και ζούμε καθημερινά γύρο μας, ας μην τα βάζουμε και στις λίγες διεξόδους που μας απέμειναν, εφόσον την έχουμε ακόμη αυτή την επιλογή του διαφορετικού…