Παρασκευή, Νοεμβρίου 24, 2006

Τόσο μικρό.

Στα χέρια του κρατούσε το όνειρό του εδώ και τόσους μήνες και στεκόταν στην στάση. Το λεωφορείο δεν θα αργούσε. Τόσο καιρό μάζευε λεφτά για να αγοράσει αυτό το καινούριο MP3 player και τώρα άνοιγε την συσκευασία του. Το κρατούσε στην παλάμη του. Καθόταν τόσο απαλά. Τόσο μικρό, τόσο στιβαρό, τόση μεγάλη χωρητικότητα, τόσο cool. Ένιωθε τον οργασμό του gadget freak και το φανταζόταν στην τσέπη του, στο τραπέζι του, στο κρεβάτι του , στην τουαλέτα, στην καφετέρια, στην εξοχή, στον κήπο, στο πικ-νικ, στο διάστημα, στο παντού και στο πάντα. Οι σκέψεις του σταμάτησαν απότομα μόλις του γλίστρησε από τα χέρια και έπεσε στον υπόνομο. Για λίγο κοίταξε σαν αποβλακωμένος. Για λίγο νευρίασε. Τελικά έβαλε το δάχτυλο στη μύτη και άρχισε να την καθαρίζει.

Δευτέρα, Νοεμβρίου 20, 2006

ΠΟΥΤΑΝΑ ΓΚΛΑΜΟΥΡΙΑ


ΠΑΝΤΟΥ ΦΩΝΕΣ ΤΡΕΛΕΣ ΧΑΡΕΣ
ΝΥΧΤΑ ΤΑ ΣΤΟΛΙΣΕΣ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΘΕΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΣΙΓΟΥΡΙΑ
ΝΑ Σ'ΑΓΚΑΛΙΑΖΟΥΝΕ ΠΟΥΤΑΝΑ ΓΚΛΑΜΟΥΡΙΑ

ΦΩΤΑ ΠΑΝΤΟΥ
ΣΑΝ Τ' ΟΥΡΑΝΟΥ
ΘΟΛΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΝΕΦΑ ΚΑΠΝΟΥ
ΠΟΡΤΑ ΚΛΕΙΣΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΦΟΥΣΚΩΤΟΙ
ΝΑ ΣΚΑΝΕ ΜΟΥΡΗ ΚΟΥΝΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΛΥΓΙΣΤΟΙ

ΤΟ ΠΑΡΤΥ ΑΡΧΙΖΕΙ ΠΟΥ ΛΕΣ
ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΣΤΗΝ ΟΥΡΑ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΛΕΣ
ΣΤΗΝ ΓΚΟΜΕΝΙΤΣΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΠΩΣ ΕΧΕΙΣ ΓΝΩΣΤΟΥΣ
ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΒΑΛΕΙ Ο ΠΟΡΤΙΕΡΗΣ ΠΡΙΝ ΑΠ'ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΜΑ ΟΤΑΝ ΦΤΑΝΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ
ΑΝ ΤΟΥΣ ΚΟΥΝΗΣΕΙΣ ΕΝΑ ΤΑΛΙΡΟ ΕΓΙΝΕΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗΣ
ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΜΠΑΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΣΕ ΠΙΑΝΕΙ
ΠΟΥΛΑΣ ΤΗ ΜΟΥΡΗ ΣΟΥ ΚΟΝΤΕΥΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΣΟΥ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ
ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΓΕΜΑΤΟΣ ΚΑΜΑΡΙ ΣΗΚΩΝΕΙΣ ΧΕΡΙ
ΚΑΙ ΤΟΝ ΒΑRMAN ΧΑΙΡΕΤΑΣ ΑΣ ΜΗΝ ΣΕ ΞΕΡΕΙ
ΣΕ ΧΑΙΡΕΤΑΕΙ
TΟΥ ΜΙΛΑΣ Μ'ΑΥΤΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΝ ΓΚΟΜΕΝΑ ΚΟΙΤΑΕΙ
ΚΑΙ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΣΟΥ ΓΕΡΝΕΙ
ΝΑ ΚΟΛΛΗΣΕΙ ΤΟΤΕ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΣΟΥ
ΝΑ ΚΟΙΤΑΕΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ
ΑΦΟΥ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΕΚΕΙ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ
ΖΥΓΩΝΕΙΣ ΤΟΝ DJ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ ΧΟΡΟ
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΖΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΣΟΥ ΛΕΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΩΡΟ
ΚΑΙ ΣΥ ΓΕΛΑΣ, ΜΟΥΡΗ ΠΟΥΛΑΣ,
Ο ΚΕΡΑΤΑΣ...

ΠΑΝΤΟΥ ΦΩΝΕΣ, ΤΡΕΛΕΣ ΧΑΡΕΣ
ΝΥΧΤΑ ΤΑ ΣΤΟΛΙΣΕΣ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΘΕΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΣΙΓΟΥΡΙΑ
ΝΑ Σ'ΑΓΚΑΛΙΑΖΟΥΝΕ ΠΟΥΤΑΝΑ ΓΚΛΑΜΟΥΡΙΑ

ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΚΥΛΑΕΙ ΕΤΟΥΤΗ Η ΒΡΑΔΙΑ
ΟΠΩΣ ΕΙΧΕ ΟΝΕΙΡΕΥΤΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΒΛΑΚΑΣ ΠΑΙΔΙΑ
ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΞΥΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΦΗΝΑΚΙΑ
ΚΑΙ Η ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΗ ΝΑ ΚΑΡΦΩΝΕΤΑΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΦΛΩΡΑΚΙΑ
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΥΤΟΣ ΟΛΟ ΧΑΡΑ ΝΑ ΓΕΛΑΕΙ
ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΞΕΡΕΙ ΠΩΣ ΤΟΝ ΒΡΗΚΕ ΣΥΜΦΟΡΑ
ΑΠΟ ΑΛΛΟ ΦΛΩΡΟ
ΓΝΩΣΤΟ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΕΝΑ ΜΟΝΤΕΛΟ
ΠΟΥ ΚΟΥΝΙΕΤΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΠΙΑΝΕΙ ΚΑΒΟ ΝΤΟΡΟ


ΜΑ ΔΕΣ Η ΓΚΟΜΕΝΑ ΕΧΕΙ ΤΥΦΛΩΘΕΙ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ
ΣΤΟΝ ΛΕΛΕΚΟ ΝΑ ΤΗΝ ΠΕΣΕΙ ΝΑ ΧΩΘΕΙ
ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΠΙΑΝΕΙ
ΕΝΩ Ο ΑΛΛΟΣ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΕΙ ΚΑΙ ΚΟΝΤΕΥΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΥΜΟ ΤΟΥ
ΠΑΕΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ
ΡΕ ΔΕΝ ΤΗΝ ΚΛΕΙΔΩΝΕ Ο ΜΑΛΑΚΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΤΟΥ
Μ'ΑΥΤΗ Η ΠΟΥΤΑΝΑ
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕ ΚΑΙ ΧΩΡΟ
ΝΑ ΞΕΠΕΤΑΓΕ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΙ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΡΚΑΔΟΡΟ
Η ΛΥΣΑΣΜΕΝΗ,
ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ
ΕΝΩ Ο ΒΛΑΚΑΣ ΤΡΙΓΥΡΩ ΑΔΙΚΑ ΡΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ
ΓΙΑΤΙ ΣΤΟ CLUB ΑΔΕΡΦΕΣ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΑΓΟΡΙΑ
ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΠΑΝ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΦΕΥΓΟΥΝΕ ΧΩΡΙΑ.

Το τραγούδι είναι από το Hip Hop συγκρότημα Βαβυλώνα και το ανέβασα κατόπιν παραγγελίας! (για οποιον αναρωτιέται)

Παρασκευή, Νοεμβρίου 10, 2006

Οι περιπέτειες της Ελευθερίας και οι νύχτες των κρυστάλλων













Η νύχτα της 9ης προς τη 10η Νοεμβρίου ονομάστηκε «νύχτα των κρυστάλλων», επειδή οι οργισμένοι και «αυθόρμητα» ενεργώντας Γερμανοί έσπαγαν τις βιτρίνες των εβραϊκών καταστημάτων

Πολλές φορές τρέμω στην ιδέα ότι η βαρβαρότητα μοιάζει με την ενέργεια. Ποτέ δεν χάνεται. Μετακινείται, αλλάζοντας μορφές, μέσα στην ιστορία. Σαν σήμερα το 1938, η νύχτα της 9ης προς τη 10η Νοεμβρίου έμεινε στην ιστορία ως «η νύχτα των κρυστάλλων». Ηταν ένας ακόμα σταθμός προς την κορύφωση της βαρβαρότητας, που θα σημειωθεί με τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στη Γερμανία της δεκαετίας του '30 ο Αδόλφος Χίτλερ έχει αρχίσει να δημιουργεί τη δικτατορία της φρίκης.

Τον Φεβρουάριο του 1933 οι ναζί υποκινούν τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ, ο οποίος καταλογίζεται στους κομμουνιστές, γεγονός που επιτρέπει στον Χίτλερ να τους εξοντώσει, συλλαμβάνοντας περίπου 4 χιλιάδες. Στη συνέχεια θα κερδίσει τις εκλογές που θα ακολουθήσουν με 44%, αλλά δεν θα συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία. Η νέα βουλή, υπό την απειλή των Ες Ες, θα κηρύξει έκπτωτους τους 81 κομμουνιστές βουλευτές. Το καθολικό κέντρο «πείθεται» να παραχωρήσει στον Χίτλερ απόλυτες εξουσίες για 4 χρόνια. Η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη αρχίσει. Μετά τους κομμουνιστές, σειρά έχουν οι Εβραίοι.

Η ρατσιστική πολιτική που αποτελεί τον πυρήνα του ναζιστικού συστήματος εκδηλώνεται προς δύο κατευθύνσεις. Από τη μία, με μέτρα «υπεράσπισης της φυλής των Αρίων» και, από την άλλη, με μία νομοθεσία εναντίον των Εβραίων, οι οποίοι γίνονται στόχος πολλαπλών επιθέσεων. Οι νόμοι της Νυρεμβέργης που θεσπίστηκαν το 1935 στερούν από τους Εβραίους το δικαίωμα της ψήφου και τους αποκλείουν από πλήθος επαγγέλματα και τους επιβάλλουν επιπλέον εξευτελιστικές διακρίσεις, όπως το να φορούν το κίτρινο άστρο, να μην έχουν δικαίωμα να παρευρίσκονται σε δημόσιους χώρους κ.ά.

Στη Γερμανία, στα μέσα της δεκαετίας του '30, ζούσαν πολλοί Εβραίοι πολωνικής καταγωγής. Στις 28 Οκτωβρίου 1938, χωρίς καμία προειδοποίηση, οι ναζί συγκεντρώνουν μέσα σε μία νύχτα 17 χιλιάδες από αυτούς και τους απελαύνουν στην Πολωνία. Η Πολωνία αρνήθηκε να τους δεχτεί και σχεδόν για ένα 24ωρο όλοι αυτοί οι άνθρωποι πεζοπορούσαν στη συνοριακή γραμμή, μέχρι η Πολωνία να τους επιτρέψει την είσοδο. Ο Χέρσελ Γκρίνσπαν, ένας Γερμανοεβραίος που είχε διαφύγει στο Παρίσι, ζήτησε κατ' επανάληψη από τον Γερμανό πρέσβη Ερνστ Φον Ρατ να βοηθήσει την οικογένειά του που είχε βασανιστεί απίστευτα, όπως όλοι οι απελαθέντες στην Πολωνία.

Ο Φομ Ρατ αδιαφόρησε και ο Γκρίνσπαν στις 7 Νοεμβρίου θα τον πυροβολήσει. Ο Φον Ρατ θα πληγωθεί σοβαρά και δύο μέρες αργότερα θα πεθάνει. Η δολοφονία του Φον Ρατ θα αποτελέσει το άλλοθι για την έναρξη ενός ανηλεούς διωγμού κατά των Εβραίων σε ολόκληρη τη Γερμανία. Ο Χίτλερ ήθελε αυτός ο διωγμός να φανεί «αυθόρμητος», αλλά στην πραγματικότητα είχε ενορχηστρωθεί από το χιτλερικό καθεστώς, που εκτός από τα κρατικά όργανα (αστυνομία και στρατός) αξιοποίησε και την οργάνωση των ναζί.

Οι επιθέσεις που ακολούθησαν κατά των Εβραίων είχαν αποτέλεσμα να καταστραφούν σχεδόν όλες οι συναγωγές στη Γερμανία (πάνω από 1.500), εβραϊκά νεκροταφεία και πάνω από 7.000 καταστήματα που ανήκαν στους Εβραίους. Η νύχτα της 9ης προς τη 10η Νοεμβρίου ονομάστηκε «νύχτα των κρυστάλλων», επειδή οι οργισμένοι και «αυθόρμητα» ενεργώντας Γερμανοί έσπαγαν τις βιτρίνες των εβραϊκών καταστημάτων. Ο τραγικός απολογισμός του διωγμού εκείνης της νύχτας ήταν 91 νεκροί Εβραίοι (αν και πολλοί υποστηρίζουν ότι ο αριθμός των νεκρών ήταν μεγαλύτερος) και περίπου 30 χιλιάδες συλληφθέντες, που στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Στο Νταχάου, το Μπούχενβαλντ και το Σαξενχάουζεν κυρίως. Η μεταχείριση αυτών των ανθρώπων ήταν κτηνώδης. Περίπου 2.500 από αυτούς θα χάσουν εκεί τη ζωή τους. Ενα πρελούδιο του τρόμου που θα ακολουθήσει. Οι περισσότεροι θα αφεθούν ελεύθεροι μέσα στους επόμενους τρεις μήνες με τον όρο ότι θα εγκατέλειπαν τη Γερμανία. Οι εβραϊκή κοινότητα της Γερμανίας τιμωρήθηκε να πληρώσει ένα δισεκατομμύριο μάρκα ως αποζημίωση για τη δολοφονία του Φον Ρατ.

Τα έξι εκατομμύρια μάρκα που θα έπαιρνε η εβραϊκή κοινότητα από τις ασφαλιστικές αποζημιώσεις εξαιτίας των καταστροφών στις περιουσίες των μελών της καταβλήθηκαν στο γερμανικό δημόσιο. Πριν από το 1938, πολλοί λαοί είχαν ζήσει τη δική τους «νύχτα των κρυστάλλων», όπως οι Πόντιοι και οι Αρμένιοι. Τον Σεπτέμβριο του 1955 ήρθε η σειρά του ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης. Οι Παλαιστίνιοι έχουν ζήσει πολλές φορές τις δικές τους «νύχτες των κρυστάλλων» χάρη στα πρώην θύματα που μεταμορφώθηκαν σε θύτες. Θύτες που έδρασαν και πριν από μερικούς μήνες στον Λίβανο. Η βαρβαρότητα επιστρέφει στο προσκήνιο θριαμβευτικά.

Πριν από περίπου ένα μήνα στις ΗΠΑ η κυβέρνηση Μπους ετοίμασε ένα νομοσχέδιο με το οποίο προτείνεται η κατάργηση του Habeas Corpus. Το δικαίωμα δηλαδή του υπόπτου να προστατεύεται νομικά από την αυθαίρετη σύλληψη και κράτησή του. Ενα δικαίωμα που από την εποχή του Ιωάννη του Ακτήμονα, το 1371, θεωρείται το θεμέλιο των συνταγμάτων των σύγχρονων δημοκρατιών. Αν κάτι τέτοιο μπορούσε να συμβεί σε κάποια χώρα που δεν συμπαθούν οι Αμερικανοί, όπως και οι υμνητές τους, θα μας είχαν «βομβαρδίσει» με τη σοβαρότητα της παραβίασης. Τώρα που αυτό συνέβη στις ΗΠΑ, την υπερδύναμη που ξαναφέρνει τη βαρβαρότητα στο προσκήνιο της ιστορίας, η σιωπή τους είναι ευεξήγητη.

P.S.1
Epeidi ton teleutaio kairo diabazo poli oraia pragmata alla distixos den boro na grapso oute leksi to exo riksei sto Copy Paste. Auto to ekpliktiko arthro einai apo tin xthesini Sportday kai einai tou kiriou Xristou Xaralabopoulou.

P.S.2 Tromero Satiriko Tragoudaki
http://postmortem.csd.auth.gr/~gpall/versteckt/Weird_Al_Yancovic_-_Dont_Download_this_song.mp3

P.S. 3
Exei maliasei h glossa mou tha tin koureuo se ligo. Kante Comments!!

P.S.3
Xaidari Ole!!

Τρίτη, Νοεμβρίου 07, 2006

11/09


Την νεκρική σιωπή του πρωινού της 11/09/2001 ακολούθησαν οι κραυγές και οι πόλεμοι του κυβερνήτη Τζόρτζ Μπους.

Πέντε χρόνια μετά, κάποιες απλές φωνές συνεχίζουν να θεωρούν πως υπάρχουν «θεωρίες συνωμοσίας» για το γεγονός εκείνο, που πλησιάζουν την αλήθεια. Ίσως μάλιστα, να είναι και η αλήθεια…

Αντιγράφω από το «Ε» της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας λόγια από την συνέντευξη του Αμερικάνου καθηγητή Τζέιμς Φέτζερ στον Γιάννη Μπογιόπουλο.

Ο Φέτζερ είναι ακαδημαϊκός και ερευνητής και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κάποιος να μην πάρει σοβαρά τα όσα λέει. Άλλωστε, μια απλή ανάγνωση θα σας πείσει ότι ομιλούμε για «κοινή λογική» :

«Τα φυσικά ευρήματα είναι τα θεμέλια της δικής μας ανάλυσης (σ.σ. για τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001). Η κυβερνητική άποψη καταρρίπτει τους νόμους της Φυσικής και της Μηχανικής και δεν είναι δυνατόν να είναι αληθινή.

Για παράδειγμα, κάθε κτίριο είχε 47 ατσάλινες κολόνες στον πυρήνα, διασυνδεόμενες σε μια πολύπλοκη δομή. Μπορούσαν να στηρίξουν βάρος δεκαπλάσιο από όσο είχαν.

Το πιο σημαντικό είναι ότι η κυβέρνηση υποστηρίζει πως ήταν η σύγκρουση με τα αεροπλάνα και η φωτιά από τα καύσιμα τους που οδήγησε στην κατακόρυφη κατάρρευση. Όμως τα κτίρια ήταν κατασκευασμένα έτσι ώστε να αντέξουν σύγκρουση με αεροπλάνο.

Ο Φράνκ Ντεμαρτίνι, που ήταν συντονιστής στην κατασκευή των δίδυμων πύργων, λέει πως η σύγκρουση αεροπλάνου με τα κτίρια, ακόμα και εάν ήταν πολλαπλή, θα ήταν ανάλογη με το να καρφώνεις μολύβια σε κουνουπιέρα.

Δεύτερο : Η μεγαλύτερη θερμοκρασία που μπορούν να φτάσουν φλεγόμενα τα καύσιμα των αεροπλάνων, στις ιδανικότερες συνθήκες και με άφθονο διαθέσιμο οξυγόνο, είναι 1.800 βαθμοί Φαρενάιτ.

Αυτές οι φωτιές έκαιγαν πολύ χαμηλότερα.. σε εργαστηριακά πειράματα υπολογίστηκε ότι έκαιγαν περίπου σε 500 βαθμούς. Το ατσάλι στο σκελετό του κτιρίου λιώνει στους 2.800 βαθμούς, δηλαδή σε 1.000 βαθμούς παραπάνω από την υψηλότερη θερμοκρασία που θα μπορούσε να προκληθεί από τα καύσιμα.

Ακόμη, πάντα σύμφωνα με τα πειράματα, το ατσάλι, θα μπορούσε να αντέξει σε θερμοκρασία 2.000 βαθμών για έξι συνεχής ώρες, χωρίς να δείξει εμφανή κόπωση. Το ένα κτίριο, ο νότιος πύργος που έπεσε πρώτος – ενώ ήταν ο δεύτερος που χτυπήθηκε -, κατέρρευσε ή καλύτερα εξαφανίστηκε έπειτα από μια ώρα.

Ο βόρειος πύργος έπειτα από μιάμιση ώρα. Έτσι, οι φωτιές έκαιγαν σε πολύ χαμηλότερη θερμοκρασία για πολύ μικρότερο διάστημα για να αποδυναμώσουν το ατσάλι. Δεν θα μπορούσε να λιώσει, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, γιατί το ατσάλι δεν θα μπορούσε υπό αυτές τις συνθήκες.

Ακόμη, συζητήσεις με πολιτικούς μηχανικούς, με έχουν πείσει πως η σχεδίαση του κτιρίου ήταν τέτοια που δεν θα έκανε κατακόρυφη κατάρρευση. Υπάρχει ένα και μοναδικό πιθανό σενάριο για να γίνει μια κατακόρυφη κατάρρευση. Έπρεπε όλες οι κολόνες υποστήριξης να κοπούν την ίδια στιγμή. Αυτό είναι εντελώς γελοίο! Δεν υπάρχει τρόπος να γίνει αυτό μέσω θερμότητας. Μπορεί να γίνει μόνο μηχανικά ή με την χρήση εκρηκτικών.»

Ο καθηγητής Φρέιζερ στέκεται σε ένα ακόμα συγκλονιστικό στοιχείο, το χρόνο της κατάρρευσης των πύργων : «Η επίσημη επιτροπή που ερεύνησε το θέμα αναφέρει στην σελίδα 305 του πορίσματος ότι ο νότιος πύργος έπεσε σε δέκα δευτερόλεπτα. Το εκπληκτικό είναι ότι εάν αφήσω εάν αντικείμενο απ’ αυτό το ύψος θα φτάσει στο έδαφος σε 12 δευτερόλεπτα! Αυτό σημαίνει ότι τα κτίρια έπεσαν με μεγαλύτερη ταχύτητα από αυτήν της ελεύθερης πτώσης! Δεν υπήρχε η παραμικρή αντίσταση από τους κάτω ορόφους. Είναι φαινόμενο που είναι αδύνατο να εξηγηθεί με τη Φυσική, χωρίς την μαζική χρήση εκρηκτικών…..

Άλλα συγκλονιστικά από την συνέντευξη του ακαδημαϊκού καθηγητή που ηγείται του σχήματος. «Ακαδημαϊκοί για την αλήθεια της 11ης Σεπτεμβρίου» και αριθμεί περίπου 300 μέλη, τα περισσότερα από τα οποία έχουν την δυνατότητα επιστημονικών ερευνών :

«Αν η έρευνα μας είναι σωστή, η αμερικάνικη κυβέρνηση έχει χρησιμοποιήσει βία και απειλή βίας για να εγκαταστήσει το φόβο στον αμερικάνικο λαό.

Οι Ντικ Τσέινι, Ντόναλντ Ράμσφελντ και Πολ Γούλφοβιτς θέλουν να δημιουργήσουν μια αμερικανική αυτοκρατορία. Μας το είπαν! Μας είπαν τι θέλουν να γίνει. Σχεδίασαν ένα λεπτομερές σχέδιο. Λέγεται «πρόγραμμα για το νέο αμερικάνικο αιώνα».

Η ιδέα ήταν να φτιάξουν μια σειρά από ισχυρές βάσεις σε όλον τον κόσμο και να επεμβαίνουν επιθετικά στη Μέση Ανατολή – όχι μόνο για να ελέγχουν τα φυσικά αποθέματα εκεί αλλά και για να αποκτήσουν πολιτική επιρροή σε αυτήν την κρίσιμη γεωπολιτικά περιοχή.

Αλλά πιθανότατα ο αμερικανικός λαός δεν θα ήταν διατεθειμένος να υποστεί οικονομικές θυσίες και τις απώλειες των ιδίων του των παιδιών για να υποστηρίξει αυτό το σχέδιο, εκτός εάν υπήρχε κάποιο φοβερά τραυματικό γεγονός, παρόμοιο με το Περλ Χάρμπορ….

Υπήρξε ένα θέμα ασφαλείας στους δίδυμους πύργους, δυο εβδομάδες πριν την 11/09. τα κτίρια έκλεισαν, οι υπάλληλοι πήγαν σπίτι τους, οι κάμερες ασφαλείας έσβησαν και οι μηχανικοί μπήκαν μέσα. Ήταν η ώρα που τοποθετήθηκαν τα εκρηκτικά.

Ο Στίβεςν Τζόουνς, καθηγητής Φυσικής στο πανεπιστήμιο ΒΥU, υπολόγισε ότι χρειάζονταν περίπου δέκα επισκέψεις από δέκα άτομα για να φυτευτεί η απαραίτητη ποσότητα των εκρηκτικών.

Η υπεύθυνη εταιρία για την ασφάλεια του World Trade Center ήταν η Securecom. Ένας από τους διευθυντές ήταν ο Μάρβιν Μπους, αδελφός του προέδρου Μπους και ένας άλλος ξάδελφός του. Όπως λένε και στα δικαστήρια, υπήρχε το κίνητρο, τα μέσα και η ευκαιρία.

Υπήρχε και το World Trade Center 7 που έπεσε στις 5,20 το απόγευμα. Αυτό ήταν ένα κτίριο 47 ορόφων, που δεν χτυπήθηκε από αεροπλάνο και δεν είχε φωτιές από καύσιμα.
Ο Λάρι Σίλβερσταϊν, που το νοίκιαζε, το είχε ασφαλίσει κατά τρομοκρατικής επίθεσης έξι εβδομάδες πριν για 3,5 δισεκατομμύρια δολάρια. Ήταν μια κλασική ελεγχόμενη κατεδάφιση με την χρήση των εκρικτικών.


Παραφράζοντας το έργο του Αντώνη Σαμαράκη «Ζητείται ελπίς» μάλλον πρέπει να φωνάξουμε «Ζητείται αλήθεια»….

Δευτέρα, Νοεμβρίου 06, 2006

28th of October


Με δεκάδες παρελάσεις σε ολόκληρη τη χώρα κορυφώθηκαν οι εορταστικές εκδηλώσεις για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου και του ανεπανάληπτου Έπους του 1940. Η Θεσσαλονίκη τίμησε το ιστορικό «ΟΧΙ», με μια μεγαλειώδη στρατιωτική παρέλαση, που μεταδόθηκε ζωντανά από την ΥΕΝΕΔ. Αυτό δεν εμπόδισε χιλιάδες Θεσσαλονικείς να κατακλύσουν την παραλιακή λεωφόρο Μεγάλου Ψωμιάδη, και να ζητήσουν από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να πάρει ο ΠΑΟΚ τη Σούπερ Λίγκα.

Η παρέλαση αποτελεί πια μια εξαιρετική τουριστική ατραξιόν, καθώς, αυτές τις μέρες, τουρίστες από πολιτισμένες χώρες πλημμυρίζουν τους δρόμους της πόλης· αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν την ευτυχία να βλέπουν τανκς, πυροβολαρχίες και αντιαεροπορικά συστήματα Πάτριοτ να κόβουν βόλτες μέσα στα πάρκα των δικών τους πόλεων - την ίδια ώρα που, ακριβώς από πάνω, τα F16 σπάνε το φράγμα του ήχου-, και οπωσδήποτε αισθάνονται μειονεκτικά απέναντί μας.

Στην εξέδρα των επισήμων, εκτός από τον Προέδρο της Δημοκρατίας, βρίσκονταν ακόμα ο παπάς, ο δήμαρχος, ο νομάρχης, ο δάσκαλος, ο χωροφύλακας και ο ενωμοτάρχης. Την κυβέρνηση εκπροσώπησε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Βαγγέλης Μεϊμαράκης, και το ΠαΣοΚ ο Γιώργος Παπανδρέου.

Οι δυο άνδρες δάκρυσαν στη θέα των στρατευμένων φρουρών της πατρίδας μας, επειδή θυμήθηκαν τα όσα είχαν τραβήξει οι ίδιοι κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής τους θητείας - θα πρέπει, επιτέλους, οι πολιτικοί να αντιμετωπίζονται όπως και οι υπόλοιποι στρατιώτες, και να μην περνάνε ολόκληρη τη θητεία τους στο Διδυμότειχο καθαρίζοντας πατάτες και κουράδες – άνθρωποι είναι κι αυτοί.

Ο Συνασπισμός δεν εκπροσωπήθηκε γιατί τα στελέχη του είναι εναντίον των στρατιωτικών παρελάσεων χωρίς συμμετοχή Αφρικανών φορέων του AIDS και ανάπηρων Πακιστανών με φυματίωση, οπότε προτίμησαν να πάνε για σκι στην Ελβετία.

Το ΚΚΕ δεν έχει πρόβλημα με τις στρατιωτικές παρελάσεις – αν μπορεί, ας κάνει κι αλλιώς -, αλλά η επέτειος πέφτει κοντά στον εορτασμό της Οκτωβριανής Επανάστασης, και έτσι η Αλέκα Παπαρήγα ζήτησε τη μεταφορά της παρέλασης στο Στάλινγκραντ, για να δοθεί πανηγυρικός τόνος στην πτώση της Κορυτσάς και των Αγίων Σαράντα.

Τα στρατευμένα νιάτα της πατρίδας μας παρέλασαν σε άψογη παράταξη με δυναμικό βηματισμό και επιβλητικό παράστημα, ενώ την παράσταση έκλεψε η άψογη διέλευση των αεροσκαφών της άψογης Πολεμικής μας Αεροπορίας, που έγινε σε άψογους σχηματισμούς και ενθουσίασε τους στρατόκαυλους.

Τα ελληνικά μαχητικά ενεπλάκησαν σε εικονικές αερομαχίες με 80 τουρκικά μαχητικά πάνω από το ζαχαροπλαστείο του Αγαπητού, ενώ το συγκεντρωμένο πλήθος φώναζε «Τούρκοι / Τούρκοι / μας παίρνετε τσιμπούκι». Οι Τούρκοι πιλότοι γνώρισαν την αποθέωση όταν άρχισαν να πετάνε μπακλαβάδες και καζάν ντιπί στους θεατές, που έπεσαν με τα μούτρα κι έτρωγαν σαν τα ζώα.

Στη συνέχεια, τα τουρκικά μαχητικά την πούλεψαν για τον Παναμά, όπου θα βομβαρδίσουν τους Έλληνες παίκτες του Survivor με κανταΐφια. Θα έχουμε την τύχη να τους ξαναδούμε στον αγώνα της εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου με την αντίστοιχη τουρκική, που θα διεξαχθεί την παραμονή της εθνικής εορτής της 25ης Μαρτίου στο γήπεδο «Γεώργιος Καραϊσκάκης».

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης ήτο αγωνιστής του '21, και μόλις, κατάλαβε πως λαβώθηκε θανάσιμα, είπε στα παλικάρια του «Ε! Τότε κλάστε μου τον μπούτζον»! Αυτή η πληροφορία δεν έχει καμία σχέση με την παρέλαση και το Έπος του '40, αλλά έχω το προνόμιο να αρθρογραφώ σε ένα έντυπο που παρέχει εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες, και θα ήθελα να μάθουν οι νεότεροι πως οι αγωνιστές του '21 ήταν κανονικοί άνθρωποι όπως εμείς, και όχι κάδρα.

Βλέπουμε πως ο Καραϊσκάκης δεν είχε πρόβλημα να πει τη λέξη «κλάστε»· η λέξη «μπούτζον» δεν γνωρίζω τι σημαίνει, γιατί, αν και ανέτρεξα σε δεκάδες λεξικά, δεν μπόρεσα να την εντοπίσω. Σας ζητώ συγνώμη.

Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής παρέλασης, είχαν καταπλεύσει στον Θερμαϊκό οι φρεγάτες «Έλλη», «Ντόλυ» και «Νταίζη». Η «Σούζυ» και η «Λούσυ» δεν παρευρέθησαν στο event γιατί έπρεπε να πάνε κομμωτήριο, ώστε να είναι grande στη βραδινή δεξίωση στον Ναυτικό Όμιλο.

Τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα, σαν ζωντανοί πίνακες του Γιάννη Τσαρούχη – εδώ αλλάζω ύφος και γίνομαι λυρικός-, χόρευαν αγγελικό ζεϊμπέκικο πάνω στο κατάστρωμα, ενώ μες στα κατάρτια πετούνε οι γλάροι κι εγώ σου λέω έχε γεια!

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας βρήκε τα γυαλιά του, κι επιτέλους κατάλαβε πως η κόρη του, η Αλίκη Βουγιουκλάκη, ήταν πάνω στο πλοίο αλλά δεν θύμωσε πολύ μαζί της γιατί ήξερε καλά πως οι δόκιμοι προτιμούν τις μελαχρινές και, άρα, τη σεβάστηκαν.

Η στρατιωτική παρέλαση έκλεισε με το Straight Parade όπου παρέλασε όλη η Θεσσαλονίκη, αφού, όπως δήλωσε και ο Παναγιώτης Ψωμιάδης, οι Θεσσαλονικείς τιμάνε τα παντελόνια που φοράνε, και εξορίζουν στην Αθήνα όλους τους ντιγκιντάγκες με απώτερο στόχο να πάψουν να αναπαράγονται οι Αθηναίοι και να αφανιστούν· τότε, οι Θεσσαλονικείς θα πραγματοποιήσουν το μεγάλο όνειρό τους: θα μετακομίσουν στην Αθήνα και θα την περνάνε φίνα – εδώ έκανα και ρίμα. Άλα μου!

Στη μαθητική παρέλαση της Αθήνας έγινε της Πόπης, αφού οι μαθήτριες παρελαύνουν με φούστα και –κακά τα ψέματα – για να δεις γυναίκα με φούστα σήμερα πρέπει να περιμένεις τις εθνικές εορτές.

Παιδεραστές και ματάκηδες είχαν κατακλύσει την πλατεία Συντάγματος και τους γύρω δρόμους, και προσπαθούσαν να πείσουν τις μαθήτριες να παρελάσουν με μπλε σχολικές ποδιές Τσεκλένη από ποπλίνα, ώστε να λάβουν σάρκα οι φαντασιώσεις τους, που δεν είναι δα και τίποτα φοβερές ανωμαλίες – ειδικά αν έχεις διαβάσει όλον τον «Μεγάλο Ανατολικό».

Οι δάσκαλοι θέλησαν να πλησιάσουν το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη για να καταθέσουν γιαούρτι στην υπουργό Παιδείας Μαριέτα Γιαννάκου αλλά οι αστυνομικοί δεν τους το επέτρεψαν, αμαυρώνοντας με αυτόν τον τρόπο την επέτειο – αν είχε κατατεθεί το γιαούρτι, θ' άσπριζε η επέτειος!

Η μαθητιώσα νεολαία παρέλασε σαν χαπακωμένη, αν και, οπωσδήποτε, ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση από πέρσι· οι απεργίες των εκπαιδευτικών κάνουν καλό στα παιδιά, γιατί έτσι δεν συναναστρέφονται πολύ μεταξύ τους, και, όσο να' ναι, ξεφεύγουν λίγο από τη χαζομάρα που τα δέρνει.

Το εμβατήριο, που κυριάρχησε, και φέτος, στις παρελάσεις ήταν το διαχρονικό σουξέ «Η Ελλάδα ποτέ δεν Πεθαίνει». Αυτομάτως, ο λογισμός μου τρέχει στον Μάνο Χατζιδάκι, που κάποτε αναρωτήθηκε τι να εννοεί άραγε αυτός ο στίχος. Μετά από σκέψη, έφτασε στο οριστικό συμπέρασμα πως «εφόσον η Ελλάδα δεν πεθαίνει ποτέ, πάει να πει πως και ποτέ δεν θα αναστηθεί». Ζήτω το Έθνος!

*Meta apo arketo kairo kai pali mazi sas me eteroxronismeno kai klemeno arthro!!!!