Δευτέρα, Ιανουαρίου 28, 2008

Η σημαντικότητα του κενού.




Είναι πολλά πράγματα που δεν καταλαβαίνω.
Ξυπνώ, τρέχω, τρέχω, τρέχω, κοιμάμαι και ξανασηκώνομαι.

Αλλά είμαι εδώ και πάλι για εσάς και μόνο (προσκηνύστε το είδωλο, όπως το έλεγε στον κακό βεζύρη).

Μας έφυγε και ο αρχιεπίσκοπος και μείναμε χωρίς πνευματικό ηγέτη. Βασικά από τότε που είδε το DVD άρχισε να μην πηγαίνει καθόλου καλά και με το δίκιο του.
Πολλές φορές οι λέξεις και οι φράσεις γίνονται κατανοητές μόνο όταν βγαίνουν μέσα από την πραγματικότητα.
Ασπονδοι φίλοι χωρίς θέμα πλέον και η αντοχή των σχέσεων δοκιμάστηκε από τον πιο αμείλικτο εξεταστή, τον χρόνο.

Αλλά το μυαλό μου δεν είναι τόσο στην επικαιρότητα. Βασικά δεν ξέρω που είναι. Κάθε μέρα το χάνω και περισσότερο. Το γεμίζω με άχρηστες και χρήσιμες πληροφορίες, με ειδήσεις, με γνώσεις, με μουσικές, με προθεσμίες, με υποσχέσεις στον εαυτό μου, με τηλεοπτικές σειρές, με ταινίες.
Τώρα τελευταία βλέπω δύο σειρες. Η μια είναι η πασίγνωστη Heroes και η άλλη το τρισγνωστο Star Trek, τα πρώτα επεισόδια του 1967. Όπως φαντάζεστε η σύγκριση είναι άδικη. Το Star Trek νικάει κατά κράτος, τελειωτικά, απόλυτα, κλασσικά. Και όχι, δεν είμαι παρελθοντομανιακός, θέλω να κοιτάω μπροστά σε κάθε υφή του πολιτισμού μας. Άλλωστε όταν γυρίστηκε αυτή η σειρά δεν είχαν καν γνωριστεί οι γονείς μου. Τα επεισόδια είναι αυτοτελή το καθένα με την ιστορία του, τα διδάγματά του, τις αλληγορίες του, τα πολυεπίπεδα νοήματά του. Από την άλλη το Heroes θέλοντας και μη είναι μια καλοσερβιρισμένη αμερικανιά μέχρι τελικής πτώσεως. Πάντως και το Star Trek στο hollywood γυρίστηκε.

Και τελικά ποιά είναι η ουσία ?

Συχνά ταξιδεύω με την φαντασία μου. Ελεύθερα. Φεύγω από το σπίτι μου και στην διαδρομή κάνω μερικά πράγματα που τα χρωστούσα στον εαυτό μου από καιρό.
Με ένα απλό εφετζίδικο μαγικό αντιστρέφω τις κλιματολογικές αλλαγές και οι πάγοι αρχίζουν να ξαναπαγώνουν. Οι πολικές αρκούδες και οι πιγκουίνοι είναι πλέον χαρούμενοι και περισσότεροι. Η στάθμη της θάλασσας παραμένει σταθερή. Κλείνω και την τρύπα του όζοντος με την ευκολία που καθαρίζω την μύτη μου (είναι δύσκολη δουλειά πιστέψτε με). Τα απειλούμενα είδη απειλούνται πλέον μόνο από την Άντζελα Δημητρίου, αλλά τουλάχιστον έχουν αρκετή τροφή. Τα δάση πιάνουν μία πράσινη φωτιά η οποία τα ξεκαίει, τα αναδασώνει και γκρεμίζει μερικά αυθαίρετα και κάτι καζίνα.

Τα άσπρα σύννεφα γίνονται άρμα μου και πηγαίνω όπου υπάρχουν πετρελαιοπηγές. Με την ευκολία πεντάχρονου παιδιού που παίζει πατητό τις κλείνω και γεμίζω τις πόλεις με ηλιακούς συλλέκτες και αυτοκίνητα που κινούνται από βιοντίζελ το οποίο παράγεται από φύκια. Στην συνέχεια κάνω ένα διάλειμμα για να σκεφτώ.
Και σταματάω τους πολέμους. Όλους. Μέχρι να δω τι θα κάνω.
Εγκαθιδρύω πλανητική δημοκρατική κυβέρνηση που ως πρώτο μέλημα επιλύει όλες τις εδαφικές διαφορές και αφιερώνεται στην πνευματική, τεχνολογική και ειρηνική πρόοδο του ανθρώπου. Το ανθρώπινο γένος προοδεύει με την ευκολία που τα σκέφτομαι όλα αυτά.

Νιώθω ικανοποιημένος γιατί τα έχω καταφέρει καλά.

Θέλετε να έρθετε στον κόσμο μου ?

Τέλος πάντων η σημασία είναι ότι έχω όρεξη για γράψιμο. Σε διάφορα σημεία.

Adieu Papa, Adieu Papa

Πέμπτη, Ιανουαρίου 10, 2008

Ρε Λορένσο, τι λες τώρα...



Στα τελευταία έξι επίσημα ματς η ΑΕΚ μετρά πλέον τέσσερις ήττες. Ηττες από Ολυμπιακό, Βιγιαρεάλ, Αστέρα Τρίπολης και Ξάνθη. Αυτό σίγουρα κάτι σημαίνει. Διότι μπορεί στο «Γ. Καραϊσκάκης» να έφταιγαν οι... χεσμένοι διαιτητές, στο ματς με τη Βιγιαρεάλ για το ΟΥΕΦΑ το γεγονός ότι δεν ήταν καθοριστικής σημασίας και ότι η ΑΕΚ δεν «καίγεται» για το ΟΥΕΦΑ, στην Τρίπολη οι... καλικάτζαροι, αλλά χθες στην Ξάνθη τέλειωσαν και οι δικαιολογίες. Τι να φταίει, δηλαδή, εκτός από το γεγονός ότι οι παίκτες της ΑΕΚ εδώ και ένα μήνα δεν παίζουν καλά. Και φυσικά δεν παίζουν καλά και με ευθύνη του Φερέρ.

Πολύ θα ήθελα να μας πει ο Φερέρ, όπως μας είπε μετά το ματς με τη Σεβίλλη «Τι να κάνω που παίζω με στόπερ 200.000 ευρώ;» τι έφταιξε και χθες αποκλείστηκε από τον φορ των 50.000 ευρώ Λαμπριάκο και το εξτρέμ των 70.000 ευρώ Κιντάνα. Στην ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια χάθηκαν δυο-τρεις τίτλοι ακριβώς λόγω της εύκολης δικαιολογίας. Σπάνια στην ΑΕΚ φταίνε οι παίκτες, φταίει ο προπονητής, φταίνε τέλος πάντων οι ίδιοι. Συνήθως φταίνε τρίτοι. Και αλήθεια είναι ότι αρκετές φορές έφταιγαν οι τρίτοι, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να δεις και την... καμπούρα σου. Κι επειδή ο Φερέρ στην καριέρα του, όχι μόνο στην ΑΕΚ, αλλά και στην Ισπανία, δεν ήταν της λογικής «φταίω εγώ», αλλά πάντα έφταιγαν ο πρόεδρος, το μπάτζετ, η κακή στιγμή, κάποιος πρέπει κάποια στιγμή να βάλει την ομάδα σε διαφορετική λογική. Η βελτίωση έρχεται όταν βρίσκεις τι δεν κάνεις καλά.

Αν η ΑΕΚ είχε βρει τι δεν έκανε καλά στο Καραϊσκάκη, τι δεν έκανε καλά στο ΟΑΚΑ με τη Βιγιαρεάλ, τι δεν έκανε καλά στην Τρίπολη με τον Αστέρα, ίσως χθες να μην είχε αποκλειστεί. Αν η λογική είναι ότι όταν χάνουμε, πάντα κάποιος άλλος θα φταίει, τότε προφανώς και για χθες μπορεί να βρεθεί μία δικαιολογία. Θέλετε να σας πω μία εύκολη; «Εντάξει, δεν τρέχει και τίποτα, εμείς για το πρωτάθλημα πάμε φέτος».

Η διαφορά είναι ότι την ακούσαμε και πέρυσι, όταν αποκλείστηκε από το Χαϊδάρι. Κι αν την ακούσουμε και φέτος, τότε θα ξέρουμε τι θα φταίει και του χρόνου, αν τυχόν επαναληφθεί ανάλογος αποκλεισμός. Ομάδα μεγάλη χωρίς πίεση δεν φτιάχτηκε ποτέ. Και η ΑΕΚ είναι μεγάλη ομάδα για να χάνει Κυριακή-Τετάρτη και να μην τρέχει απολύτως τίποτα. Καλόμαθαν στις ήττες οι παίκτες και ο προπονητής της ΑΕΚ και ο Νικολαΐδης ίσως να πρέπει να τους εξηγήσει πού παίζουν.

Τσόχος Μιχάλης

Ο διχαστικός ρόλος της ΕΡΤ στο ελληνικό ποδόσφαιρο

Επί της ουσίας, δεν αγόρασε η ΕΡΤ τα τηλεοπτικά δικαιώματα Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, αλλά αυτές οι ομάδες αγόρασαν την ΕΡΤ, η οποία μεροληπτεί απροκάλυπτα για λογαριασμό τους, επηρεάζοντας έμμεσα τους διαιτητές και προκαλώντας την αγανάκτηση της κοινής γνώμης.

Η ΕΡΤ είναι ένας οργανισμός για τη λειτουργία του οποίου πληρώνουν (θέλουν, δεν θέλουν...) όλοι οι Ελληνες πολίτες. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι η ΕΡΤ αντιμετωπίζει τους πολίτες που τη συντηρούν (πολλές φορές και από το υστέρημά τους) ως ίσους μεταξύ τους. Το αντίθετο θα έλεγα...

Ειδικότερα στην ενημέρωση γύρω από το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα της Α' Εθνικής κατηγορίας, τη λεγόμενη Σούπερ Λίγκα, η ΕΡΤ μεροληπτεί απροκάλυπτα. Μέχρι του σημείου, μάλιστα, να παίζει μεταξύ των ομάδων και των οπαδών τους ένα διχαστικό ρόλο, ο οποίος υπάρχει κίνδυνος να προκαλέσει εντάσεις και εκρήξεις, με απρόβλεπτα αποτελέσματα.

Το περίεργο είναι ότι η ΕΡΤ μεροληπτεί υπέρ των ομάδων που της έχουν εκχωρήσει, έναντι σκανδαλώδους μεγάλης χρηματικής αποζημίωσης, τα δικαιώματα τηλεοπτικής μετάδοσης των αγώνων τους. Λες και αυτή η πριμοδότηση δεν κρίνεται από μόνη της αρκετή για να είναι ευχαριστημένες οι ομάδες. Λες και τελικά δεν είναι η ΕΡΤ αυτή που αγόρασε τα τηλεοπτικά δικαιώματα των ομάδων, αλλά οι ομάδες, και ειδικότερα ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, είναι αυτές που αγόρασαν την ΕΡΤ!

Πολύ πρόσφατα περιστατικά αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Μόλις την περασμένη Κυριακή ο Παναθηναϊκός, ο οποίος νίκησε με αμφισβητούμενο πέναλτι στο 93' τον Απόλλωνα Καλαμαριάς, από ενδεχόμενος θύτης μετατράπηκε σε παρ' ολίγον θύμα! Πρώτον, γιατί το αμφισβητούμενο πέναλτι βαφτίστηκε πεντακάθαρο και, δεύτερον, επειδή ανακαλύφθηκε κι ένα άλλο, ακόμα πιο... πεντακάθαρο, το οποίο όμως αρνήθηκε στον Παναθηναϊκό ο απρόσεκτος διαιτητής του αγώνα!

Την ίδια Κυριακή ο μαγικός φακός της ΕΡΤ και τα κουρδισμένα παπαγαλάκια της κατάφεραν να κάνουν το άσπρο μαύρο και στον αγώνα Ηρακλής - Ολυμπιακός. «Αποδεικνύοντας» ότι τελικά δεν αδικήθηκε ο Ηρακλής, του οποίου ακυρώθηκε κανονικό γκολ, με το οποίο θα ισοφάριζε προς το τέλος του αγώνα, αλλά ο Ολυμπιακός, διότι:

1. Στο κόρνερ από το οποίο προήλθε το γκολ με το οποίο ο Ηρακλής προηγήθηκε στο σκορ, η μπάλα είχε στηθεί μερικά... εκατοστά μακριά από το σωστό σημείο!
2. Ο διαιτητής έκανε «γαργάρα» ένα οφθαλμοφανέστατο (!) πέναλτι εις βάρος του Ηρακλή, όταν αμυντικός του απέκρουσε με το χέρι την μπάλα μέσα στην περιοχή.

Να κάνουμε τους λογαριασμούς έπειτα από τα παραπάνω; Συν ένα γκολ, λοιπόν, ο Ηρακλής με αυτό που κακώς του ακυρώθηκε, αλλά και μείον ένα με αυτό που κακώς μέτρησε υπέρ αυτού! Αρα, ο Ηρακλής μένει στο ένα γκολ που γράφτηκε στο φύλλο αγώνα. Ομως ο Ολυμπιακός, εκτός από τα δύο αναμφισβήτητα του Κοβάσεβιτς, εδικαιούτο και ένα τρίτο από το πέναλτι που δεν του παραχωρήθηκε. Ετσι, λοιπόν, το σκορ θα έπρεπε, αντί για 2-2 που φωνάζουν οι οπαδοί του Ηρακλή, να ήταν 1-3 υπέρ του Ολυμπιακού, ο οποίος βγαίνει αδικημένος από το τελικό 1-2 και την όλη φασαρία που έγινε σε βάρος του!

Πώς το λέει ο Καραγκιόζης; Τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου πάλι δικά μου! Ετσι δεν είναι; Ομως το μεγαλύτερο καραγκιοζιλίκι ήταν η πλήρης μετάδοση του απίστευτου διαγγέλματος που εκφώνησε μετά το ματς ο υπεύθυνος επικοινωνίας της ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Γιατί -είπε- κάποιοι του την έπεσαν την ώρα που πήγαινε στο γήπεδο, αλλά αυτός, ως γνωστός φορέας της παναθηναϊκής ιδέας, δεν μασάει από τέτοια. Κι άλλα παρόμοια που παραλίγο να με κάνουν να βουρκώσω...

Δουλικότητα! Δεν εξηγείται διαφορετικά. Διότι δεν μιλούσε καν ο Τζίγκερ, που στο κάτω κάτω είναι ο πρόεδρος, αλλά ένας υπάλληλός του, ο οποίος βρήκε την ευκαιρία να περιαυτολογεί και να κομπάζει.

Ομως τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι στην ΕΡΤ. Το μαγαζί πριν από πολλά χρόνια είχε αξιοπρέπεια και κύρος, για το οποίο φρόντιζαν τόσο οι δημοσιογράφοι όσο και η διοίκησή του. Θα σας διηγηθώ, λοιπόν, μια ιστορία του 1982 για να κάνετε τις συγκρίσεις με το σήμερα και να βγάλετε τα συμπεράσματά σας.

Γινόταν στη Λεωφόρο ένας αγώνας Κυπέλλου Παναθηναϊκός - Ηρακλής, αλλά ο τότε πρόεδρος Γ. Βαρδινογιάννης για κάποια μάλλον προσχηματική αφορμή δεν επέτρεψε την είσοδο του συνεργείου της ΕΡΤ που θα προέβαινε στη λήψη των ειδησεογραφικών στιγμιοτύπων.

Κατά σύμπτωση, στον αγώνα σημειώθηκαν διάφορα (διαιτητικά κι άλλα...) παρατράγουδα σε βάρος του Ηρακλή, τα οποία όμως τα έφαγε το σκοτάδι, καθώς ο Παναθηναϊκός δεν είχε επιτρέψει την είσοδο του τηλεοπτικού συνεργείου στο γήπεδο.

Το θέμα, ύστερα από εισήγηση του αθλητικού τμήματος, απασχόλησε αμέσως τη διοίκηση της ΕΡΤ, η οποία με μπροστάρη τον γενικό διευθυντή Γ. Ρωμαίο κατήγγειλε τον Παναθηναϊκό για τη στάση του και υπεραμύνθηκε του δικαιώματος πληροφόρησης του κοινού.

Ακολούθησαν σκηνές απείρου κάλλους, με τον Παναθηναϊκό άλλοτε διαμαρτυρόμενο και άλλοτε απειλούντα την ΕΡΤ, η οποία κλιμάκωσε την αντίδρασή της αποφασίζοντας να μποϊκοτάρει τα ματς των «πρασίνων» μέχρις ότου ο Παναθηναϊκός αναγνώριζε το σφάλμα του και εγγυάτο εγγράφως την ασφάλεια των συνεργείων της ΕΡΤ.

Οσο κι αν φαίνεται απίστευτο σήμερα, η κρίση τερματίστηκε μόνο όταν ο Γ. Ρωμαίος έλαβε μια επιστολή από την ΠΑΕ Παναθηναϊκός, με την οποία ικανοποιούντο τα ζητήματα που είχε θέσει η ΕΡΤ!

Και για την ιστορία, ξέρετε ποιος ήταν σ' εκείνη την κόντρα υπεύθυνος επικοινωνίας της ΠΑΕ Παναθηναϊκός; Ο Ανδρέας Βγενόπουλος, δηλαδή το σημερινό πανίσχυρο αφεντικό της MARFIN, που πριν από λίγο καιρό είχε βάλει στο μάτι την Τράπεζα Πειραιώς, της οποίας κυριότεροι μέτοχοι είναι οι τότε εργοδότες του, οι Βαρδινογιάννηδες! Είδατε, λοιπόν, πώς γενικώς αλλάζουν οι καιροί;

Ας επανέλθουμε, όμως, στο μελαγχολικό σήμερα, για να προσθέσουμε ότι η ΕΡΤ, με την τακτική που ακολουθεί, δεν μεροληπτεί απλώς υπέρ των δύο μεγάλων, αλλά ταυτόχρονα με την όλη στάση της συμβάλλει στη διαμόρφωση της βαθμολογίας και την έκβαση της μάχης για τον τίτλο.

Κι αυτό συμβαίνει γιατί με την πολιτική που ακολουθεί («Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός έχουν σε όλα δίκιο») αναπόφευκτα επηρεάζει τους διαιτητές, οι οποίοι ξέρουν πια τι πρέπει να σφυρίξουν για να τύχουν επιεικούς κριτικής ή ακόμα και να εισπράξουν κάλυψη από τα... εντεταλμένα όργανα της δημόσιας τηλεόρασης. Η οποία δημόσια (που λέει ο λόγος...) τηλεόραση γίνεται ακόμα πιο πειστική προς τους διαιτητές, καθώς την ανάλυση των επίμαχων φάσεων την έχει αναθέσει στον πρόεδρό τους, ο οποίος αποδεικνύεται μετρ της ευλυγισίας, της ταχυδακτυλουργικής και της αποστολής αθώων μηνυμάτων!

Μα την αλήθεια, παρακολουθώντας την ΕΡΤ νομίζεις ότι ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός δεν παίζουν με ελληνικές ομάδες. Εχεις την ψευδαίσθηση ότι τα σύνορα της χώρας είναι στον Ισθμό και στο Καπανδρίτι. Και σου δημιουργείται η βεβαιότητα ότι το ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής τελεί υπό την κατοχή «ερυθρολεύκων» και «πρασίνων».

Είναι τόση η ντροπή και η αγανάκτηση που νιώθω για την κατάντια του ενημερωτικού οργανισμού στον οποίο αφιέρωσα 13 (1979-1991) από τα καλύτερα χρόνια της δημοσιογραφικής μου ζωής, που συνήθως δεν μπορώ να παρακολουθήσω για πολύ μια εκπομπή ή μια ποδοσφαιρική μετάδοση. Κλείνω το κουμπί ή χαμηλώνω τον ήχο, για να μη βλέπω ή να μην ακούω δημοσιογράφους που προσπαθούν να κάνουν καριέρα στρατευμένοι αναγκαστικά στο πλευρό του Ολυμπιακού ή του Παναθηναϊκού, χωρίς να υπολογίζουν πόσο κακό κάνουν έτσι, πρώτα πρώτα στον εαυτό τους, κατόπιν στο ποδόσφαιρο και, τέλος, στην ελληνική κοινωνία, που δικαιολογημένα αγανακτεί με τα καμώματά τους.

SportDay
Συρίγος Φίλιππος